*** “แจ้งด้วยอัตตากับแจ้งด้วยปัญญาแตกต่างกัน” ***
พุทธวิถีนั้น เราเรียนรู้ได้ที่จะก้าวเข้าไปสู่ความหลุดพ้นจากเครื่องร้อยรัดต่างๆ
การหลุดพ้นนั้นก็หมายความว่า เราเกิดปัญญารู้แจ้งแทงใจ ว่าอะไรเป็นอะไร ในสิ่งที่เราหลงยึดมานานแสนนาน
เรายึดเพราะความไม่รู้ ด้วยเหตุแห่งอัตตาและรู้มากนี่เรียกว่าโมหะ
โมหะก็คือ อาการหลงยึดในสิ่งที่เข้าใจว่าใช่และไม่ใช่ด้วยอัตตาตน
เราไม่รู้ว่า สิ่งที่เราหลงยึดนั้น มันเป็นแค่สมมุติ และต่อให้รู้ว่ามันเป็นสมมุติ เราก็ยึดสมมุตินั้นอีกอยู่ดี นี่..ธรรมชาติแห่งจิต
เราไม่เข้าใจกันเอง ว่าอะไรคือความหลุดพ้น แต่เราแสวงหาความหลุดพ้น
เราไม่รู้ปลายทางแห่งความหลุดพ้นนั้น ว่าคืออะไร เป็นแบบไหน เมื่อไหร่และอย่างไร
มันเลยกลายเป็นแค่คำพูด และนำมากล่าวอ้างเพื่อหาความชอบธรรมและชักชวนให้ผู้อื่นเห็นด้วย
นี่เป็นภาวะหลงอย่างหนึ่งของผู้พูด ที่ยังหาเหตุหาผลยังไม่เจอ ดีแต่พูดๆๆเพื่ออวดตน
การออกจากอาการหลงได้นั้น อาศัยปัญญารู้แจ้ง แต่ปัญหาของผู้คิดว่ารู้แจ้ง คือเอาอัตตาตนเข้าไปเป็น
อัตตาคืออะไรนั้น..ต้องอธิบาย การคลายอัตตาเป็นเช่นไร ค่อยมาฟังกัน เช้านี้ขอสาธุคุณ.
พระธรรมเทศนา วันที่ 19 พฤศจิกายน 2562
โดย พระอาจารย์ธรรมกะ บุญญพลัง